Afgelopen weekend was relaxt. Mette slaapt lekker door. Is vooral in de ochtend goedgehumeurd en het maakt dat wij lekker onze dingen kunnen doen. Ik zit lekker in mijn vel, Juliette heeft wat last van een fout visje van de markt.
Na een wandeling zondag door de stad komen we thuis en Mette heeft duidelijk nog weinig behoefte om te slapen. We zitten face 2 face; Mette in haar wipstoel en ik daartegenover. De lach zit vooraan en wanneer ik met Peng, Toet en Tuut haar wangen en neus als drumstel laat werken is het dikke pret. Dan blijkt dat er bij het gelijktijdig drukken op beide bolle wangen een volle schaterlach klinkt. Een prachtig gezicht. En we krijgen er maar geen genoeg van.
De varianten in huilen hebben we er al een aantal gezien: gillend van de krampjes; hard huilend van de honger, sip sikkeneurig met een pruillip van geen aandacht en een dreigend huiltje bij naar bed…
Nu ontwikkelt dus ook de lach zich. Want een glimlach was er al. Een schaterlach hebben we twee weken geleden gehoord en dit is zonder meer dikke pret.