We zingen al weken van ‘klap eens in je handjes’. Wanneer we het liedje inzetten reageert Mette al als vanzelfsprekend met het klappen in haar handjes. Op de fiets, op schoot of al spelend op de vloer in de woonkamer. Ze heeft iedere keer door wanneer ze in mag haken. Stap 2 is het bozebolletje. Dat leidde tot nu toe steevast tot een wazige blik. Gisteren hebben Juliette en ik na het eten gedemonstreerd hoe het er uit moet zien. Vooral voor onszelf erg vermakelijk. Mette deed het niet zoveel.
Tot vanavond. Mette zit bij Juliette op de arm en we zingen samen. Zodra we aankomen bij ‘op je bozebolletje’ en het ook uitgebreid voordoen gaan haar handjes ook plotseling naar haar hoofd.
De handjes in de rondte is nog veel gevraagd. Maar we hebben geduld!
Nog een paar weken oefenen voor de hoera. Handjes goed getimed de lucht in.