Maandagochtend. Mette heeft net haar slaapje achter de rug en getooid met speen en haar slaapkonijn wordt ze op mijn arm langzaam wat meer wakker. We doen een rondje door haar slaapkamer. Voor de spiegel is het altijd leuk spelen.
Dan valt haar oog op het rekje in haar kledingkast. Daar ligt het identieke reservekonijn te wachten op zijn invalbeurt in geval van verlies, diefstal of extreme verontreiniging. Ze lijkt ook wat verrast. Want haar konijn ligt nog trouw tegen haar borst, tussen ons in. Toch reikt ze haar grijpgrage handen.
Zodra ik haar het konijn aanreik scheuren haar wangen bijna uit. De glimlach van geluk is tekenend voor hoeveel plezier ze kan vinden in de kleine momenten. Er staat ons nog een mooie dag te wachten!