De jeuk van de muggenbeten is niet leuk. Een hele dag krabt Mette zichzelf en we smeren ons suf met zalf. Ook vanavond komt ze moeilijk in slaap. Terwijl wij vermoeid om half tien gaan slapen worden we om elf en twaalf uur gewekt door een jammerend huiltje.
We besluiten Mette tussenin te nemen en na zalven, blazen en knuffelen wil Mette aankleden. Dat lijkt ons nou net niet de bedoeling om kwart voor een. Wat we dan wel moeten weet ik ook zo snel niet en ik besluit voor te stellen een rondje met de buggy te gaan maken. “JA, Mette met de buggy”, wordt mijn voorstel enthousiat onthaald.
En zo gebeurt het dat we het tweede uur van haar verjaardag door de stad kuieren. Na een half uur komen we weer thuis en kijkt Mette met grote kijkers de wereld in. Tot mijn verrassing slaapt ze een kwartier later.