Vanochtend zitten we samen in bed met een stapel boekjes. Op de boerderij loopt het paard rond en voor de regenton staat een bloem. Ik benoem dat het een tulp is. En ik nodig Mette uit dat woord te herhalen. “Tupple”, komt er met een duidelijk hinderlijke tongval over haar lippen. Ik vind het erg vermakelijk te horen en moedig Mette aan tot nog een keer en nog een keer. En dan is de eerste tulp te verstaan. Hoera, bijna lente 😉