Mette speelt vandaag lekker met haar pop en ze hobbelt door het hele huis met haar tas en wagen. Ik raak vertederd bij het zien van haar spel en wanneer ze me met een stel guitige ogen aankijkt flap ik eruit: “Wat ben je toch een droedel he!” Ze monstert me even en reageert dan met een licht eigenwijze blik: “Mette is geen droedel. Papa is droedel!”
Zo, daar kan ik het dan mee doen.