Het Zwollo-telefoongen zit ontegenzeggelijk in ons kleine meisje. De telefoon heeft een nadrukkelijke aantrekkingskracht op haar. Knipperende lichtjes, een leuk geluidje. Dat is ronduit aantrekkelijk. En het is al meerdere malen gebeurd dat ze de telefoon in handen krijgt tijdens een gesprek en haar vingertjes onbewust de verbinding verbreken. Excuus aan iedereen die dat al een keer meemaakte.
We verbazen ons regelmatig over de pit die Mette bij zich heeft. Het kinderdagverblijf rept er ook regelmatig over. We zien aankomen dat in de komende maanden duidelijke regels nodig zullen zijn! Ter illustratie…
Gisteravond – na een warme dag – nog even in bad. In de badkamer, met speeltjes, is het fijn toeven. Mette is erg beweeglijk en badeendjes gaan in en uit het bad. Ze probeert te gaan staan en heeft het overduidelijk naar haar zin. Maar dan… trinnnnnng. De telefoon gaat. En als donderslag bij heldere hemel is de badpret voorbij. Ze wil uit bad, zet het op een schreeuwen en ik zie niet anders dan een verband met de telefoon die door Juliette is aangenomen. Wanneer ik bij het aankleedkussen met een nat en spartelend meisje arriveer voegt Juliette zich bij ons. Zodra de telefoon in beeld komt stopt het gekrijs. Het is weer ok zo…
Overduidekijk erfmateriaal uit de vrouwelijke lijn! Was Mette een jongetje geweest dan was er misschien sprake van een anti-telefoon-gen. Veel plezier en geduld met jullie temperamentvolle dochter!
Overduidelijk erfmateriaal uit de vrouwelijke lijn! Was Mette een jongetje geweest dan was er misschien sprake van een anti-telefoon-gen. Veel plezier en geduld met jullie temperamentvolle dochter!