In de babyliteratuur zijn twee kampen. Vroeger was het doktor Spock en aan de andere kant was de wat vrijzinniger beweging.
De babyliteratuur in deze tijd rept onder andere over regeldagen. Dat zijn de dagen waarin het lijf en de geest van Mette zich aanpassen aan een volgende stap in haar ontwikkeling. Er komen stapjes aan dat ze gaat snappen dat haar handen van haar zijn. Dat ze interacteert door te glimlachen. Dat ze het concept van vader/moeder onafhankelijk kan gaan stellen van onze aanwezigheid. Fantastische stappen waar we ons intens op verheugen. En dat behoeft dus regeldagen om daar te komen…
Dat de focus in de literatuur op het kind ligt, is begrijpelijk. Dat een regeldag tot wat ongerief bij Mette leidt, omdat iedere verandering nou eenmaal energie kost, dat begrijpen we. Er zijn extra krampjes die dag. De tijd om te slapen die normaal tussen twee voedingen zit, wordt geminimaliseerd van ruim 3 uur tot ongeveer 4 minuten… En onze eerder verworven kennis over geluidjes en een afdoende respons lijkt niet meer te werken.
Wij vinden het dan ook meer iets weg hebben van ont-regeldagen, dan van regeldagen.