Zo moeilijk als de jury van de AKO Literatuurprijs het moet hebben gehad, zo eenvoudig is het voor Mette. Ze weet wat ze wil en ze weet wat ze waardeert. Terwijl we vanochtend samen op de bank zitten reik ik naar het dichtstbijzijnde boekje om samen te lezen. Dit boek sluit niet aan bij wat mevrouw vandaag wenst.
Haar handje reikt naar de vensterbank waar een stapel andere boeken ligt. In mijn willekeur pak ik het bovenste boek van de stapel. Fout! Nai. Het hoofd schudt en de mond vertoont een grimmig trekje. Oh. Ok, iets anders dan mevrouw?
Als een angstige medewerker van de T-Mobile klantenservice die denkt dat hij Youp aan de lijn heeft, volg ik gedwee de instructies terwijl ik boek na boek aan mijn bloedeigen dochter presenteer. De een-na-laatste kan haar goedkeuring wegdragen. Luttele seconden later bladeren we langs welpjes, lammetje en een kalfje. Daar eindigt het boek. Met boe!
Zo volhouden met je dochter papa! Zeker als het haar interesse voor boeken betreft! Wat een heerlijk mormel zoals je alles met de nodige humor beschrijft! We komen het volgende week zelf wel uittesten, liefs oma