Sinds Mette haar nieuwe pop heeft, ondergaat die het dagelijkse leven minutieus. Jas uit, broek uit, trui uit. Verschoond worden met een wat ruime luier. En ook de billendoekjes worden enthousiast ingezet om de zoompjes en naden van de pot te ontdoen van fictieve poep en plas.
Ook drinkt ze de fles, mag ze meerijden in haar duwkar en worden na het eten de handen gepoetst. Ze mag zelfs op de stoel aan tafel zitten om mee te kijken met haar eigen tekeningen.
Wanneer we ons ‘s avonds opmaken voor het slapen gaan, spelen we dat natuurlijk ook met de pop. Die wordt verschoond en mag tot slot onder een dekentje bij de kachel gaan slapen. Ik pak ook de klaarliggende speen om pop mee te plezieren. De ogen van Mette stemmen daar een halve seconde mee in. Dan is er even twijfel en daarna grist ze resoluut de speen weg bij pop. Zover gaat het spel blijkbaar ook weer niet. Voor de zekerheid legt ze haar hand ook gelijk op haar konijn. Dit is geen speelgoed. Dit is bloedserieus eigendom.