We eten vanavond pasta met rode saus. Mette heeft al een tijdje lopen drentelen dat ze wilde eten en nu zitten we aan tafel. De pasta staat iet te ‘al dente’ nog op het vuur en de saus vindt al gretig aftrek.
Zodra de pan op tafel komt en Mette een blik in de pan kan werpen klinkt het vol verrukking: Ooohhh. Met de grote ronde opening van haar mond toont zich vanavond ook de entree van een graanschuur die enorm gevuld kan gaan worden. Terwijl Juliette en ik eerst opscheppen en de temperatuur demonstreren met quasi luide ‘au!’ verhalen enthousiast trappelende voetjes op de treeplank van haar kinderstoel van de eetlust. De eerste schep schelpjes is nog heet en haar vingers voelen terecht of haar gretigheid te combineren is met de temperatuur. Zodra dat haalbaar blijkt valt ze aan. Vijf keer opscheppen later rondt haar mond zich opnieuw: Toetje!