Het was wat veel de afgelopen weken. De vakantie in Portugal was een mooie week. Daar hoorde ook veel reizen bij. En rond Pasen waren we in Diepenveen. Nu we op maandag weer thuis zijn is het wat lastig om te gaan slapen. We knuffelen wat af en wanneer er om half tien nog steeds gejammer en gehuil van de slaapkamer komen worden we wat ongerust. Om half elf slaapt Mette dan eindelijk. Wij vallen even later ook in slaap, tot het 0.00 uur is en Mette zich weer meldt. We doen ons best, maar slapen lijkt er even niet in te zitten met dit angstige huiltje en hyperactief lijf.
Tussen ons in zien we dat Mette moe is, maar ook hyper. Alle verleidingspogingen ten spijt: in slaap valt ze niet. Ze hopt over het matras, verwijst ons met haar Neej van ons kussen af en zodra ze drie tellen met haar hoofd op het kussen ligt, verrijst ze alsof zojuist het luchtalarm heeft geklonken.
Om half twee valt ze in slaap. Diagonaal, met haar hoofd ter hoogte van mijn buik en haar voeten bij Juliette’s hoofd. Ik lig op de rand van mijn matras en kan op deze manier mezelf niet eens meer toedekken met dekens. Uit angst haar te wekken, laat ik haar maar zo liggen. Om half vijf word ik wakker. Koud. We draaien haar in bed en om half zes leggen we ze in haar eigen bed.
Om zeven uur werkt mijn biologische wekker naar behoren. Mette slaapt uit tot 8 uur.