Aan het ontbijt deze ochtend geniet Mette van haar rondjes met melk. Ik heb een dubbelgevouwen boterham met hagelslag. Regelmatig schooit Mette een extra portie bij elkaar en ook nu ontmoet mijn blik een verleidelijke glimlach, een priemend vingertje en een vleiend ‘Mette?’
Wanneer ik haar mijn boterham aanbied met de korst voor haar lippen, draait ze half weg en kijkt me aan. Ik trek mijn boterham een klein stukje terug. Dan kijkt ze opnieuw. En valt ze aan vanuit een andere hoek. Ze ontwijkt de korst en even later schrokt ze gulzig het zachte brood met hagelslag weg.
Haar aanvalsplan is geslaagd.
Op het gebied van eten “schooien” is ze ongekend slim! Dit moet van de vader komen want Mette krijgt altijd royaal haar portie binnen, met of zonder strategisch aanvalsplan!