Tandenpoetsen is ook op vakantie noodzakelijk kwaad. Deze ochtend heeft Mette zelf al even wat maar haar borstel geflanst, maar of de tanden daar ook van gaan glimmen, mag betwijfeld worden. Ik neem haar op schoot en ze is niet van plan haar focus van haar speeltje af te laten leiden. Ik dring tot drie maal toe en bied dan de keus: “Mijn manier of jouw manier?” Mijn manier is opgebouwd uit horizontaal liggen, armen en lijf in de houdgreep onder mijn arm, mijn duim en wijsvinger op beide wangen om de kaken open te houden en dan borstelen. Heel effectief voor schone tanden, maar ook erg onplezierig voor Mette en het leidt zonder uitzondering tot gehuil. Gehuil dat overigens binnen 3 seconden ingeruild is voor een leuke activiteit, zodra we klaar zijn.
Deze keer maak ik non-verbaal met een gedwongen wandeling naar de slaapkamer duidelijk dat ik gekozen heb voor ‘mijn manier’. Met dat vooruitzicht kraamt Mette op mijn arm haar alternatief: “Mette ze m’nier, Mette ze m’ier, Mette ze m’ier”. Als een mak schaap zit ze vervolgens twee minuten met haar mond open. Missie geslaagd.