Gisteravond was Mette nogal dwars bij het slapen gaan. Zowel bij pyjama, tandenpoetsen, naar bed gaan en uiteindelijk slapen gaan, ondervinden we veel weerstand. Wanneer ze na vijf minuten nog steeds jeremiërend om aandacht vraagt is de maat vol. Het grote oranje strafkussen is de plek om uit te krijsen of de overdenking te beleven. Vijf minuten later ligt ze alsnog in bed en vat ze de slaap snel.
Deze ochtend ligt ze tussen ons in en lezen we een boekje. Ze komt zelf nog even terug op gisteravond. Ze vertelt Juul met een stem die twijfelt tussen schaamte en verwondering: “Papa heeft mij gisteren uit mijn bed gezet op het kussen, omdat ik niet ging slapen.”