“Baytje waetu?” Met smekende ogen drentelt Mette achter me aan door de woonkamer. Op de tafel staan een bord met vier bekers klaar. Een groen doekje gaat dienst doen om ongelukjes te herstellen. In haar hand klemt ze een dorstig leeg bekertje dat snakt naar nat speelplezier.
Spelen met water is groot vermaak. Op de galerij mag dat grenzeloos met emmertjes tegelijk. In de woonkamer doseren we graag om de houten vloer niet nodeloos te tarten. En ook nu eindigen we onze gezamenlijke tocht door het huis aan het fonteintje in het toilet. Mette stalt daar zelf haar opstapje en bedient eigenhandig de kraan. Haar lege bekertje zit rap gelijks vol. Bij het afstappen van het krukje is de helft al vergaan. De rest ondergaat de metamorfose tot thee in 16 ferme stapjes naar haar theeservies.