De krampjes houden aan. Ze bepalen gelukkig niet onze gehele bestaan, maar de bellenblaasmachine in Mette’s darmkanaal houden ons wel heel regelmatig bezig. Haar gewurm en gekronkel als reactie op de krampjes zijn aandoenlijk om te zien. Als half hulpeloze ouders staan we er bij en zoeken we soms zonder resultaat naar de goede positie waarin de krampjes het minst hevig zijn. Soms heeft effect om haar overdwars op mijn buik te leggen, waarbij Mette met het hoofd naar beneden in het matras rust. Een massage van haar buik leidt soms tot speenvarkengegil, en helpt niet altijd.
Wat altijd werkt is de methode van Mette zelf. Een dikke boer of vette wind! Daarop verschijnt er een grimas op haar gezicht die duidelijk maakt dat ze haar eigen sensatie kan creëren! Wij halen dan opgelucht adem.