Het afgelopen weekend is het een drukke bedoening in de buik van Juliette. Het is steeds opnieuw weer erg bijzonder om zoveel leven te zien bewegen. En ik merk dat ik ongeduldig raak. Het is nog ongeveer 9 weken. En terwijl de kleine van binnenuit ook ongeduldig lijkt te worden, ga ik merken dat ik me steeds meer verheug op de komst van de kleine. Ik raak nieuwsgierig naar wie er tevoorschijn zal komen. Eigenwijs of introvert, koppig of vrolijk, creatief of muzikaal, zes of zeven?
Er schijnen zich bij mij ook allerlei hormoonwisselingen voor te doen. Ik merk dat ik ook anders naar mezelf kijk. Ik word vader. Goh, zo wordt mijn eigen vader ineens iemand anders… iemand die dat al een keer gedaan heeft. Binnenkort is het vaderdag; en volgend jaar pas echt!
Ik ga maar verder met aftellen…