Vandaag is mijn eerste papadag. Raar woord eigenlijk. Want ik ben al drie maanden papa en nu ik er een dag ‘alleen’ voor sta heeft dat plotseling een naam. Maar goed. Even de belevenissen van vandaag en gisteren in vogelvlucht.
De vier maanden verlof van Juliette zitten er op en de ochtend is drukker dan ik me bedacht had. Ik weet dat het handig is eerst mezelf aan te kleden en dan pas voor Mette te zorgen, maar ergens komt het er niet van. En om 09.20 worden we wel op het consultatiebureau verwacht voor de prikken. Gelukkig staat de blauwe kruiwagen al klaar met alle benodigdheden en kan ik na wat chaotisch geregel ruim voor negen uur op pad. Met de Senz paraplu op wandelen we in een goed kwartier naar het consultatiebureau. De groei is onverminderd goed. Haar gewicht stijgt niet gelijkmatig mee, maar weinig reden om ons druk te maken.
De prikjes daarentegen! Luid krijsend verlaten we twee prikken later de kamer van de arts. Liggen op het aankleedkussen is Mette nagenoeg ontroostbaar. Op de arm is ze voorbeeldig en snift ze wat na. Op de terugweg in de kinderwagen raak ik de tel kwijt voor het aantal stops dat we maken om haar de speen terug in haar mond te geven. De druilerige regen maakt het een troosteloos tafereel. “Bij een papadag hoort wel mooi weer”, verzoek ik de weergoden. Ik vlucht zelfs even een portiek in om haar nog even op de arm te sussen en te troosten. Bij thuiskomst slaapt ze eindelijk.
De ochtend vliegt zo voorbij. Mette drinkt rond 12 uur haar fles en ik hoop dat ze deze middag lekker zal slapen. Gudrun komt langs en we trakteren elkaar op een Shiatsu massage. Het eerste anderhalf uur gaat dat prima. Dan heeft Mette honger. En als bekend gaat dat gepaard met een hard gekrijs en dito huilen. De rust die er hing van de massage is wreed verstoord. De fles is snel gemaakt. Als nieuw gezicht in huis krijgt Gudrun een uitvoerige inspectie en weigert Mette in haar eigen bed te gaan slapen. Gewikkeld in de draagdoek mag je aanwezig zijn bij het laatste deel van de massage. Grote kijkers kijken nieuwsgierig toe. Uiteindelijk valt ze vijf minuten nadat Gudrun vertrokken is, in slaap.
De eerste dag was mooi. En ik bedenk me dat een dag werken misschien wel minder inspannend en vermoeiend is dan een papadag…