Liggend op haar buik is niet het meest favoriete standje van Mette. De afgelopen dagen krijst ze net zo lang totdat wij haar uit die benarde positie halen, waar ze zichzelf in rolt. We oefenen af en toe in het terugdraaien, maar met weinig resultaat. Tot vanochtend. Want terwijl ik in de keuken opruim en zojuist nog zicht had op haar gewurm en gespeel op het kleed, ben ik haar luttele seconden later uit het oog verloren. In drie of wentelingen heeft ze zich van het kleed gerold, is ze over de houten vloer richting de eettafel gerold, en ligt ze daar met een grote en verbaasde smile naar me te kijken als ik poolshoogte kom nemen.
Grappend hebben we al gerept over splinters in haar hoofd als ze over de houten vloer zou gaan schuiven. Dat blijkt nog mee te vallen nu. Ook met dit rolmopsen blijkt er een voorkeursrichting te zijn, want een half uur later heb ik haar al weer twee keer terug kunnen schuiven naar het kleed.