Na het zwemmen van vanochtend piekert Mette er niet over direct te gaan slapen. Waar ze vorige week al op de terugweg in de auto in slaap viel is ze nu nog klaarwakker en laat ze ons luid en duidelijk merken niet van plan te zijn mee te gaan in ons plan. Dan dus eerst maar een fruithapje. Er ligt een knoepert van een mango te wachten om geslacht te worden. Met duidelijk ontzag klemt ze haar handen om de geel-oranje schil en ik mag er even later het mes in zetten. Vanuit haar kinderstoel kijkt ze verlekkerd toe. Ze weet wat er komen gaat.
De mango is wat harig en stug. De smaak is prima. Ik snij er grote stukken vanaf. Enthousiaste armen windwapperen aan haar lijf, waarmee ze maar wil zeggen dat ze er helemaal klaar voor is. Met gretigheid klemt ze even later haar mond om de pit. Het sap slurpt ze uit de mango en bij gebrek aan tanden schokschoudert ze zich stevig tegen de mango aan.
Wij hebben later discussie hoe groot de stukken mogen zijn die ze de baas kan. Van kleine stukjes proeft ze de structuur niet. Van te grote stukken moet ze kokhalzen. Die treffen we uren later licht verkleurd, maar nog heel herkenbaar aan bij de uitgang van het spijsverteringskanaal… Ze weet goed raad met zowel de grote als met de kleine stukken.