De keuken is verboden gebied voor Mette. De aluminium plint vormt de overgang van de houten vloer naar het zeil van de keuken en behoedt haar voor heet water, scherpe messen envingerklemmende laden.
Mette heeft ontdekt dat ze op die grens eenvoudig aandacht kan krijgen. Zowel positief als negatief. Wanneer wij beiden in de keuken staan, kruipt ze stilletjes naar de plint, kijkt verkennend om het hoekje van de vaatwasser en wanneer ze onze blik treft, kopieert ze demonstratief onze traditionele waarschuwing: haar vingertje zwaait waarschuwend door de lucht in. We moeten er erg om lachen.
Dit gekopieerde gedrag is aandoenlijk om te zien, echter… soms lijkt ze er ook onze autoriteit mee ter discussie te willen stellen… want het duurt maar een paar tellen of ze schuift quasi nonchalant over de aluminium plint, wachtend op het moment dat we haar op zullen tillen en aandacht geven.
Wanneer ze die aandacht niet krijgt en we haar met een lichte stemverheffing manen op haar plaats te blijven werpt ze zich even gemakkelijk met veel misbaar plat op haar buik en zet het op een onbedaarlijk jammeren. Moeder Natuur heeft dat gejammer zo afgesteld dat Mette na luttele seconden alsnog de aandacht krijgt waar ze op uit is.