Eten blijft een heerlijk moment van de dag. Wanneer we Mette ‘s middags ophalen van het kinderdagverblijf heeft ze ‘s middags al warm gegeten en om half vijf een boterham.
Wanneer Mette aanschuift bij onze warme maaltijd prikt ze ook nog een klein vorkje mee. Tenminste, dat is de bedoeling. (Over de acrobatische kunsten met haar vork is een apart verhaal te schrijven.)
Zodra haar schaaltje met groenten leeg is, ziet ze bij ons op het bord nog voldoende lekkers liggen. Rekkend richt ze zich op richting onze borden. Daar ontwaarde ze deze week ook een bal. En dat is een woord dat ze al goed beheerst. Onder het uitbrengen van ‘bal, bal, bal’ rekt haar hand naar mijn bord. Daar ligt een tomaat. Een kerstomaat. Dat is dus vandaag een baltomaat!
Die is nog te heet. Ze laat zich ook graag afschepen met bruine bonen, mais en wat stukjes wortel.
Gisteren heb ik zelf gezien hoe goed Mette eten kan prikken aan de vork! Knap hoor, maar het eten met haar kleine handjes en smul-lipjes doen me ook met veel plezier aan oma Eppy denken.Ik voel me dubbel blij!