We vullen onze ochtenden op de camping met uitslapen tot na half negen en snoesen daarna nog samen tussen de dekbedden. Deze ochtend slaapt Mette uit en is het heerlijk stil op de toch al gemoedelijke camping. We hebben het doek van haar tentje al wat horen schuivwn, maar leven nog in de veronderstelling dat Mette nog slaapt.
Tot er buiten plotseling een ongecensureerd harde krijs het vale ochtendlicht doet doorklijven. Mette slaat daarop ook aan met de droge en juiste constatering: “Pauw.”