Mette eet en slaapt goed deze ochtend. Soms heeft ze een extra strelende hand over haar buik nodig om in slaap te komen, maar vandaag gaat bijna alles vanzelf. Ik heb een makkelijke ochtend. We dansen de laatste dagen na het voeden regelmatig samen door de woonkamer. Het geeft mij het gevoel alsof ik met de mooiste schat op aarde in mijn armen, mag zweven op de meest prachtige beleving en gedachte. Mette slaat haar armen dan graag en gewillig en zo goed als dat lukt om me heen. Ik smelt dan graag weg en tranen komen als vanzelf: wat een geluk!
Sinds een paar dagen grijpen Mette’s handen gericht om zich heen. Van echte coördinatie is eerlijkheidshalve nog geen sprake, maar duidelijk is wel dat ze op haar manier haar best doet om te voorkomen dat de fles uit haar mond verdwijnt voordat de honger is gestild.
‘s Middags wandel ik met Mette in de wagen door de vale najaarszon. Wat heerlijk om hiervan te kunnen genieten als zelfstandig ondernemer en vader! Aan het eind van de middag komen we thuis en is de luier overgelopen. Tot in haar navel zijn de klontjes uitgesmeerd. Ik besluit tot de grootse stap om samen in bad te gaan. Tot nu toe deden we dat altijd samen en sprong ik bij als Juul wat vergat en andersom. Deze operatie vergt een bijna militaire voorbereiding! In omgekeerde volgordelijkheid bepaal ik wat er nodig is om Mette met zo min mogelijk ongenoegens dit te laten beleven. Het kan bijna op routine, maar dat valt toch iedere keer weer tegen: Kleren uitzoeken. Verkleedkussen inrichten. Luier klaar. Olie klaar. Lap klaar. Doek klaar. Bad vol. Thermometer checken. Kachel hoog. Bad vol laten lopen. En dan zelf uitkleden. Mette daarna en op 1 arm en zonder uit glijden zelf het bad in. Ja, badolie vergeten! Stom stom stom. Wat een werk voor amper tien minuten badderpret! Maar ze heeft het naar haar zin en ik niet minder. Rond half zes is ze opgedroogd, in de olie gezet, aangekleed en opgepoetst. Als Juliette thuis komt zijn we net klaar voor de fles. De dag is werkelijk omgevlogen!