Ja, gisteravond waren we best moe. Lange week, leuke training, warm in de auto en na de 2-1 ik een beetje schor terug van het feestje aan de Oude Haven. Mette is tussentijds getraind in het hoera roepen met beide armen de lucht in en zit voor het raam in haar stoel om langstrekkende toeterende supporters te bekijken.
Voor het slapen gaan hebben we gisteren een keer niet de berg verspreid speelgoed opgeruimd. Ik vraag me sowieso soms af waarom we dat doen. Het lijkt keer op keer na een half uur weer alsof we dat dagen geleden voor het laatst gedaan hebben. En ook nu Juliette als bezemwagen door het huis de houten pionnetjes, boeken, kubussen en cilinders verzamelt en centraal wegzet, vragen we ons het nut opnieuw af.
We besteden er veel tijd aan. En is die wel besteed? Het slagveld herstelt zichzelf met een repeterende kracht die niet bij te benen is. Ik moet bij het schrijven van deze blog denken aan de volgende tekst: